Marta Banach urodziła się 3 II 1946 r. w Nowej Karczmie obecnie województwo pomorskie. Rodzice posiadali gospodarstwo rolne w Nowej Wsi Człuchowskiej – tam też skończyła Szkołę Podstawową. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowała naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Chojnicach. Niestety po dwóch latach nauki z przyczyn od niej nie zależnych musiała przerwać naukę i wrócić do rodziców na wieś. Po roku podjęła naukę w Szkole Przysposobienia Rolniczego, pracując jednocześnie w gospodarstwie rodziców.

W listopadzie 1969 r. wyszła za mąż, a w kwietniu 1970 r. przeprowadziła się wraz z mężem do Sianowa, gdzie obecnie mieszka. Jako zodiakalny Wodnik, życiem kulturalnym i artystycznym interesowała się od dziecka biorąc czynny udział w różnych imprezach artystycznych, najpierw jako uczestniczka, później jako organizatorka różnych amatorskich zespołów teatralnych. Po wyjściu za mąż i założeniu rodziny proza życia codziennego nie pozwoliła jej na kontynuowanie zainteresowań. Jest matką trójki dzieci. W chwili obecnej będąc na emeryturze ma więcej wolnego czasu, który z upodobaniem poświęca odkrywaniu i poszerzaniu zdolności artystycznych takich jak: haftowanie, malowanie na szkle, folii, butelkach, robieniu czegoś z niczego, robieniu czegoś co ucieszy oko i rozweseli szarość dnia codziennego. Córka Alina przez 13 lat tańczyła w zespole tanecznym „Diabliki” promując przez wiele lat naszą gminę w Polsce i zagranicą. Obecnie swoje umiejętności przekazuje młodzieży w Szkole Podstawowej nr 2 w Sianowie.

Urodził się w 1975 w Koszalinie i jest mieszkańcem Gminy Będzino. Jego rodzice pochodzą z okolic Kielc. Rodzina nie miała nigdy tradycji rzeźbiarskich. Pan Bolesław umiejętności te odkrył u siebie po ukończeniu szkoły zawodowej i ciężkiej chorobie, która uniemożliwiła mu pracę zawodową. Rzeźbiarstwo to moja pasja, o swoich wyrobach mogę opowiadać godzinami – wyznał Pan Białecki.

Zaangażowanie w tworzenie sztuki ludowej na Pomorzu dostrzegło również Muzeum w Koszalinie, czego dowodem jest list kierowany do artysty….

Sztuka ludowa na Pomorzu – terenie, na którym nastąpiło spotkanie tak wielu kultur – jest zjawiskiem szczególnym, wciąż żywym i zaskakująco żywotnym. Jej współczesny kierunek wyznaczają artyści czerpiący z zasobów dawnej kultury ludowej, którą wzbogacają o nowe, świeże spojrzenie. Pan Bolesław Białecki jest przykładem twórcy ludowego kultywującego polskie tradycje artystyczne, tak w zakresie tematów, jak i techniki, czego dowody mieliśmy podczas organizowanych przez nas Jarmarków jamneńskich. Pan Białecki jest ich aktywnym uczestnikiem. W odróżnieniu od innych naszych gości nie ogranicza się do prezentacji wykonanych w zaciszu domowym dzieł, ale organizuje pokazy rzeźbienia, pokazuje kolejne etapy powstawania artystycznego produktu. Mimo młodego wieku i stosunkowo krótkiego stażu artystycznego (rzeźbi od 6 lat) można już odważyć się nazwać pana Białeckiego artystą, który bardzo pięknie i dynamicznie się rozwija.

Muzeum w Koszalinie, dnia 05.05.2005

Urodziła się 02.09.1961 roku w Połczynie Zdroju. Ma wykształcenie wyższe (marketing i zarządzanie), przez wiele lat była nauczycielką, obecnie prowadzi swoje przedsiębiorstwo o profilu spożywczym. Jest zaliczana do najciekawszych twórców nieprofesjonalnych naszego regionu. Związana z Sianowem od 1983 roku. Mieszka w Karnieszewicach. Jak twierdzi tkaniną artystyczną interesowała się „od zawsze”. Tematykę swoich prac czerpie głównie z wnikliwej obserwacji przyrody i otaczającej nas rzeczywistości.

Po raz pierwszy prace Ewy Boral-Knitter zostały zaprezentowane na Regionalnym Konkursie Twórczości Nieprofesjonalnej w Kołobrzegu w 2000 roku. Została laureatem tej wystawy zdobywając nagrodę prezydenta miasta Kołobrzegu za prace „Piaski Pustyni” i „Drzewko Szczęścia”. W Wojewódzkim Przeglądzie Prac Plastyków Nieprofesjonalnych Koszalin 2000 została wyróżniona za tkaninę „Piaski Pustyni”. W 2001 roku biorąc kolejny udział w Regionalnym Konkursie Twórczości Nieprofesjonalnej w Kołobrzegu powtórzyła swój sukces zdobywając ponownie nagrodę prezydenta miasta Kołobrzegu za tkaninę „Morze moją duszą” i „Kwiaty polne”.

Władysław Godyla urodził się 23 czerwca 1954 roku w Koszalinie, mieszka w Węgorzewie, z wykształcenia ślusarz mechanik, wykonuje zawód stolarza. Rzeźbą w drewnie zajmuje się już od trzydziestu lat (pierwszą wykonał w wieku 11 lat), doskonali swój warsztat we własnej pracowni, w której wyrabia także meble. Tematy swych prac czerpie głównie ze środowiska wiejskiego. Od 1972 roku bierze udział w konkursach rzeźbiarskich i przeglądach sztuki nieprofesjonalnej zdobywając wiele nagród oraz w plenerach, na których doskonali swój warsztat.

Do ważniejszych prac zalicza cykl „Rodzina rybacka”, „Szachy”, „Kobiety i zawody”. Swoje prace wystawiał w Paczkowie, Sopocie, Rzeszowie, Neubrandenburgu, Darłowie, Sianowie i Koszalinie. Zdobył wiele nagród na wystawach amatorskiej twórczości rzeźbiarskiej, plastycznej i ludowej. Jego rzeźby znajdują się w muzeach i u osób prywatnych w kraju i za granicą, m.in. w znanej kolekcji Wojciech Siemiona w Petrykozach.

Urodziła się 08.02.1977 roku w Białogardzie. Ma wykształcenie wyższe, magister sztuki (Politechnika Koszalińska – wydział mechaniczny – wzornictwo). Przez lata pracowała w kwiaciarniach, a obecnie prowadzi swoją kwiaciarnię z wyrobami artystycznymi typu wyplatanie ze słomy, siana, gałązek brzozowych, patyczków leszczynowych itp. Wszelkiego rodzaju materiały naturalne susz, szyszki i inne skarby lasu są dla niej materiałem do tworzenia. Jeździ na festyny, jarmarki i kiermasze. Związana z Sianowem od dzieciństwa, bowiem uczęszczała do Szkoły Podstawowej Nr 2 w Sianowie, mieszkając przez młode lata w Karnieszewicach. Sztuka towarzyszyła jej od zawsze. Jak twierdzi, sianem i wyrobami naturalnymi zainteresowała się na poważnie parę lat temu, by wytwarzać sztukę inną, nietypową, niepowtarzalną. Tematykę swoich prac czerpie głównie z wnikliwej obserwacji przyrody i wszystkiego co nas otacza. Obecnie mieszka w Sianowie.

Urodził się 21 grudnia 1948 roku w Luberadzu (woj. warszawskie). Dzieciństwo i młodość spędził w Koszalinie. Mieszka w Dąbrowie, wykształcenie średnie. Prawdziwą pasją życia Jana Kucińskiego jest rzeźba.

Fascynacja dziełami wielkich mistrzów takich jak Michał Anioł, Donattello, Bernini i Wit Stwosz, pokora wobec sztuki i szacunek dla odbiorcy zmusza Go do ciągłej pracy. Tworzy tak by prace podobały się ludziom i przez walory artystyczne podnosiły ich smak estetyczny. W kontakcie z odbiorcą Jego twórczości czy też ewentualnym klientem (Jego dzieł, wyrobów) pomaga Mu ogromna życzliwość dla ludzi, poczucie humoru i bystrości obserwacji.

Od 1985 roku prowadzi zakład snycerski i w pełni poświęcił się rzeźbiarstwu. W 1989 roku na ogólnopolskiej wystawie rzemiosł artystycznych zdobył brązowy medal, a w 1990 roku otrzymał tytuł mistrza rzemiosł artystycznych.

Tworzy rzeźby i płaskorzeźby w formie obrazu. Tworzy je swobodnie opierając się na obserwacji natury z szacunkiem dla tworzywa. Cechuje je jasna, przejrzysta kompozycja, pewność ręki i zachowanie właściwych proporcji, twórczy temperament i uczciwy związek z motywem sprawia, że widz nie pozostaje obojętny wobec tych dzieł. Przedmioty użytkowe jak zegar, stolik, czy rama do lustra są najczęściej własną inspiracją dzieł starych mistrzów.

Najbardziej odpowiada mu styl barokowy. Bliski mu jest również styl secesyjny, pełen płynnych linii i motywów zaczerpniętych z otaczającej przyrody. Do ważniejszych prac zalicza: renowację starego ołtarza w Śmiechowie, wystrój całej kaplicy w Kurowie koło Włocławka, Drogę krzyżową w kościele św. Ducha w Koszalinie i ołtarz w Jerzycach koło Koszalina. Jego dorobek artystyczny znajduje się także w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą: w Kanadzie, Francji, Belgii, Niemczech, Szwecji, USA i Norwegii.